آیه 42 سوره طور

أَمْ يُرِيدُونَ كَيْداً فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ (42)

أَمْ يُرِيدُونَ كَيْداً: آيا مى‌خواهند مكرى و تدبيرى در باره تو. مراد مكرى است كه در دار الندوه كردند در باره پيغمبر از كشتن و حبس و تبعيد، فَالَّذِينَ كَفَرُوا: پس آنان كافر شدند، هُمُ الْمَكِيدُونَ‌: ايشانند كيد كرده شدگان، يعنى ايشانند كه وبال و نكال كيد به آنها برمى‌گردد و مقتول شوند در بدر و به عذاب ابدى گرفتار گردند، يا ايشانند مغلوب در كيد خود.

تنبيه: اين مطلب ثابت شد كه ذات سبحانى منزه و مبرا باشد از افعال قبيحه، بنابراين نسبت كيد به خدا به يكى از وجوه مؤول باشد: 1- آنكه مراد تدبيرى است براى اولياء خود تا به سبب آن دشمنان خود را مغلوب و مقهور سازد. 2- از باب صنعت مقابله و مشاكله باشد كه متكلم لفظ دوم را مثل لفظ اول بيان نمايد مانند «جزاء سيئة سيئة مثلها». 3- از باب تسميه لازم به اسم ملزوم، يعنى خدا وارد مى‌سازد كيد را بر ايشان. 4- از باب تسميه سبب كه كيد باشد به اسم مسبب كه وبال كيد باشد.

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ (41) أَمْ يُرِيدُونَ كَيْداً فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ (42) أَمْ لَهُمْ إِلهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ (43) وَ إِنْ يَرَوْا كِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً يَقُولُوا سَحابٌ مَرْكُومٌ (44) فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ (45)

يَوْمَ لا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ (46) وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذاباً دُونَ ذلِكَ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ (47) وَ اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ (48) وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبارَ النُّجُومِ (49)

ترجمه‌

يا نزد آنان علم غيب است پس آنها مى‌نويسند

يا اراده دارند حيله و مكرى كنند پس آنانكه كافر شدند آنها كيد كرده شدگانند

يا براى آنها معبودى است غير از خدا منزّه است خداوند از آنچه شريك قرار ميدهند

و اگر به‌بينند پاره‌اى از آسمان كه فرود آينده است مى‌گويند ابرى است متراكم‌

واگذارشان تا ملاقات كنند روزشان را كه در آن هلاك كرده ميشوند

روز كه بى‌نياز نميشوند و دفع نميكند از آنها مكرشان چيزى را و نه آنها يارى ميشوند

و همانا براى آنانكه ستم كردند عذابى است غير از اين ولى بيشترشان نميدانند

و صبر كن مر حكم پروردگارت را همانا تو در برابر ديدگان مائى و تسبيح گوى با حمد پروردگارت وقتى كه برميخيزى‌

و پاره‌اى از شب پس تسبيح گوى او را و هنگام بازگشتن ستارگان.

جلد 5 صفحه 80

تفسير

خداوند متعال در آيات سابقه احتمالاتى بعد از كلمه ام براى الزام كفّار مكّه بقبول دين اسلام ذكر فرموده بود و اينك تكميل فرموده آنرا بآنكه يا نزد آنها علم غيب است بمصالح و مفاسد امور دنيا و آخرتشان كه خودشان را محتاج به پيغمبر و امام نميدانند پس براى انتظام امورشان قانون مينويسند و معمول ميدارند چنانچه بنظر حقير رسيده يا مراد آنستكه آيا نزد آنها لوح محفوظ سماوى كه در آن مغيبات ثبت شده ميباشد پس آنان از روى آن نسخه بردارى ميكنند و بمردم خبر ميدهند كه گفته شده است يا ميخواهند كيد و مكرى نمايند نسبت بخاندان رسالت كه گفته‌اند مراد اجتماعشان در دار النّدوه است بر ضرر پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم و خداوند مكر آنها را بخودشان مسترد فرمود و در بدر كشته يا اسير شدند و محتمل است اعمّ از آن و سقيفه بنى ساعده باشد كه براى بردن حق اهل بيت در آن مجتمع شدند و خداوند از آنها انتقام كشيده و خواهد كشيد يا آنها العياذ باللّه خداى ديگرى غير از خداى يگانه دارند كه آنها را از عذاب الهى حفظ نمايد كه اينطور تجرّى بمعصيت مينمايند منزّه است خدا از آنكه شريك داشته باشد و از آنكه بتها شريك او باشند و اعراض آنها از حقّ و غفلتشان از ياد خدا و عناد و لجاجشان بقدرى است كه اگر به‌بينند پاره ابر تيره عذاب را كه از آسمان بر سرشان نازل است ميگويند ابر متراكم باران دار است چنانچه بنظر حقير رسيده يا اگر به‌بينند قطعه‌اى از آسمان را كه ميخواهد بر سر آنها افتد ميگويند ابرى بهم پيوسته است چنانچه گفته شده اين جواب تقاضاى خودشان است كه گفتند اگر راست ميگوئى قطعه‌اى از آسمان را بر سر ما فرود آورد در هر حال كار عناد و لجاج كه به اين جا كشيد خداوند به پيغمبر خود دستور داد كه از ارشاد و هدايت آنها صرف نظر فرمايد و بگذارد به اين باشند تا به‌بينند روزى را كه نفخه اوّل اسرافيل در آنروز براى مردن خلق مقرّر شده و بميرند و دست از عناد بردارند و هر كس بجزاى عملش برسد آنروز ديگر مكر و حيله بدرد نميخورد و بحال كسى فائده ندارد و كسى نميتواند با آنها يارى نموده عذاب خدا را از آنان دفع نمايد چون قابل شفاعت نيستند و بكسى اذن در شفاعت از آنها داده نميشود و از براى خصوص‌

جلد 5 صفحه 81

ستمكاران بمحمد و آل اطهار او صلوات اللّه عليهم اجمعين عذابى است غير از عذاب آخرت كه قمّى ره نقل فرموده آن در رجعت است بشمشير و سايرين بجنگ بدر و عذاب قبر و قحط سنين و غيرها تفسير نموده‌اند در هر حال بيشتر آنها از آتيه خود خبر ندارند كه بعذاب الهى در دنيا گرفتار خواهند شد و اخيرا امر فرموده پيغمبر خود را بصبر و سكون و مدارا با قوم در برابر فرمان الهى و اذيّت و آزار آنها و مطمئن فرموده است آنحضرت را به اين كه تو در برابر چشم ما و محفوظ به حفظ ما ميباشى ما خود ناظر و نگهبان و نگهدار توايم و جمع اعين بمناسبت اضافه بضمير جمع و مبالغه در وجود اسباب حفظ است و نيز امر فرموده او را به تسبيح و اشتغال بحمد الهى وقتى كه برميخيزد براى نماز شب بقرائت پنج آيه از سوره آل عمران كه آخر آنها انّك لا تخلف الميعاد است و در بعضى از شب باشتغال بنماز شب و بعد از غايب شدن ستارگان و طلوع فجر كاذب باشتغال بنافله صبح چنانچه مستفاد از نقل قمّى ره و روايات متعدّده از پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم و ائمه اطهار است و با وجود اين باقوال مفسّرين اعتنا نخواهد شد و كلمه ادبار بصيغه جمع نيز قرائت شده و در ثواب الاعمال و مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه كسيكه سوره طور را قرائت نمايد خدا خير دنيا و آخرت را براى او جمع خواهد فرمود و الحمد للّه رب العالمين.

جلد 5 صفحه 82

أَم‌ يُرِيدُون‌َ كَيداً فَالَّذِين‌َ كَفَرُوا هُم‌ُ المَكِيدُون‌َ (42)

آيا اراده‌ مي‌كنند ‌که‌ ‌با‌ ‌شما‌ كيد و مكر كنند. ‌پس‌ كساني‌ ‌که‌ كافر شدند ‌آنها‌ كيد مي‌شوند، ‌در‌ بسياري‌ ‌از‌ آيات‌ دارد ‌که‌ كفار بحيله‌ و تزوير ‌با‌ پيغمبر و مؤمنين‌ مي‌خواهند اينها ‌را‌ ‌از‌ ‌بين‌ ببرند ولي‌ غافل‌ ‌از‌ مكر الهي‌ هستند ‌که‌ بآنها ‌خدا‌ چه‌ معامله‌ مي‌كند مثل‌ آيه وَ مَكَرُوا وَ مَكَرَ اللّه‌ُ وَ اللّه‌ُ خَيرُ الماكِرِين‌َ

جلد 16 - صفحه 313

آل‌ عمران‌ آيه 47 و مثل‌ وَ لا يَحسَبَن‌َّ الَّذِين‌َ كَفَرُوا أَنَّما نُملِي‌ لَهُم‌ خَيرٌ لِأَنفُسِهِم‌ إِنَّما نُملِي‌ لَهُم‌ لِيَزدادُوا إِثماً وَ لَهُم‌ عَذاب‌ٌ مُهِين‌ٌ آل‌ عمران‌ آيه 178 و مثل‌ وَ أُملِي‌ لَهُم‌ إِن‌َّ كَيدِي‌ مَتِين‌ٌ اعراف‌ آيه 182 و مكر و كيد الهي‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ بآنها مهلت‌ مي‌دهد و بسا نعمت‌ مي‌دهد و قوه‌ و قدرت‌ و شوكت‌ ‌که‌ ‌هر‌ روز بتوانند بار ‌خود‌ ‌را‌ سنگين‌ كنند ‌تا‌ عذاب‌ ‌آنها‌ شديدتر و زيادتر گردد، چنانچه‌ مي‌فرمايد: سَنَستَدرِجُهُم‌ مِن‌ حَيث‌ُ لا يَعلَمُون‌َ اعراف‌ آيه 181.

أَم‌ يُرِيدُون‌َ كَيداً نوعا ‌اينکه‌ كيدها و مكرها ‌از‌ منافقين‌ ‌است‌ ‌که‌ اظهار ايمان‌ مي‌كنند و دزد داخلي‌ هستند و كردند آنچه‌ كردند.

فَالَّذِين‌َ كَفَرُوا ‌که‌ باطنا كافر بودند و ظاهرا مسلمان‌.

هُم‌ُ المَكِيدُون‌َ إِن‌َّ المُنافِقِين‌َ فِي‌ الدَّرك‌ِ الأَسفَل‌ِ مِن‌َ النّارِ نساء آيه 144 سؤال‌: مكر و كيد و حيله‌ مذموم‌ ‌است‌ چه‌ گونه‌ خداوند نسبت‌ بخود مي‌دهد. جواب‌:

آنچه‌ مذموم‌ ‌است‌ ‌با‌ اهل‌ ايمان‌ ‌است‌ ‌که‌ حرام‌ بزرگي‌ ‌است‌ اما ‌با‌ كفار و مشركين‌ بالاخص‌ اعداء دين‌ بسا واجب‌ مي‌شود، مثل‌ امير المؤمنين‌ (ع‌) ‌با‌ عمرو ‌بن‌ ‌عبد‌ ود و حضرت‌ قاسم‌ ‌با‌ ازرق‌ شامي‌ بالاخص‌ ‌براي‌ دفع‌ شر ‌آنها‌.

]

(آیه 42)- سپس به بیان احتمال دیگری پرداخته، می‌گوید: «آیا می‌خواهند نقشه شیطانی برای تو بکشند؟ ولی بدانند خود کافران در دام این نقشه‌ها گرفتار می‌شوند» و طرح خداوند بالاتر از طرح آنهاست! (أَمْ یُرِیدُونَ کَیْداً فَالَّذِینَ کَفَرُوا هُمُ الْمَکِیدُونَ).

آیه فوق مطابق این تفسیر همانند آیه 54 سوره آل عمران است که می‌گوید:

«وَ مَکَرُوا وَ مَکَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَیْرُ الْماکِرِینَ و (یهود و دشمنان مسیح، برای نابودی او و آئینش) نقشه کشیدند و خداوند (برای حفظ او و آئینش) چاره‌جوئی کرد و خداوند بهترین چاره‌جویان است».